Bart Schlosser (23-10-1934 -23-09-2024)
Vrijdagavond 27 september j.l. werd stilgestaan bij het overlijden afgelopen maandag van Bart Schlosser op 89-jarige leeftijd.
‘Bart is geboren in Amsterdam, maar verhuisde met zijn ouders al op jonge leeftijd naar Castricum. Zijn vader leerde Bart dammen, maar toen Bart op 14 -jarige leeftijd via een vriend het schaken ontdekte, is hij daar nooit meer van losgekomen.
In 1951 werd hij lid van een kleine schaakvereniging in Castricum, toen nog SV de Pion geheten. In 1964 betrok Bart met zijn vrouw Gretha en twee kinderen een woning in de Bartokstraat – door hemzelf de Bart OK (uitgesproken als oké) straat genoemd- en hij bleef daar bijna zijn hele verdere leven wonen. Bart heeft veel betekend voor de schaakclub Castricum en heeft binnen het bestuur diverse functies bekleed, waarvan die van voorzitter hem uitstekend paste. Vanaf 1977 tot 1992 was Bart voorzitter, daarvoor was hij jaren lang wedstrijdleider van de A-groep ( Jan van Riel deed toen de B-groep) toen de SV Castricum met 9 bondsteams een grote ontwikkeling doormaakte. Onder het voorzitterschap van Bart werd het 1e team in 1986 kampioen van Noord Holland. (zie foto hieronder)
De vergaderingen die Bart voorzat, liepen vaak uit tot in de kleine uurtjes en dat kenmerkte Bart, die uitermate precies te werk ging. Ook op schaakgebied was Bart een Pietje Precies. Met grote zorg werden de zetten in keurig schoonschrift genoteerd en Bart was een voorzichtige schaker. Vaak werden uitstekende stellingen niet uitgebuit door zijn voorliefde voor rustige zetten.
Meerdere clubkampioenen zijn door het oog van de naald gekropen, nadat Bart weer eens te vredelievend te werk ging.
In de jaren 80 ging Bart ook een aantal keren met een groep Castricumse schakers mee naar Balatonfüred, de zustergemeente van Castricum. Daar vonden bijzondere ontmoetingen plaats met de Hongaarse schakers en werden er veel schaakpartijen gespeeld. Voorafgaand aan de partijen werd geproost met de Hongaarse sterke drank Palinka, maar Bart -die geheelonthouder was- gooide de inhoud steevast over zijn schouder naar achteren….
Nadat Bart stopte als voorzitter, kreeg hij in 1992 tijdens de algemene ledenvergadering het erelidmaatschap.
In 2001 kreeg Bart bij het 75-jarig bestaan van de schaakclub een erepenning van de Gemeente Castricum. Dit vanwege zijn vrijwilligerswerk van meer dan een halve eeuw voor de club!
In 2019 vond Bart het op 85-jarige leeftijd mooi geweest en kondigde hij op de ledenvergadering aan dat hij niet meer op de vrijdagavond ging schaken.
De hele club kreeg een afscheidsrondje aangeboden.
Wel heeft Bart daarna nog een aantal jaren meegedaan met de 55+ schakers. Zijn schaakperiode bij de SV Castricum beslaat een zeer respectabele periode van ruim 70 jaar!
De laatste jaren werden moeilijker voor Bart, omdat hij geestelijk sterk achteruitging. Toen het thuis niet meer ging, kwam Bart vorig jaar in verzorgingstehuis de Boogaert terecht waar hij maandag overleed.’
Verhaal en partij (Rapid) Bart Schlosser-Thomas Broek.
Toen ik lid werd van de club, was Bart Schlosser voorzitter en had toen al een lange staat van dienst. Hij bleef deze functie vervullen tot in de jaren 90, toen hij volgens mij opgevolgd werd door Jan van Helten. Ook herinner ik me nog de reizen naar Balatonfured in het kader van de jumelage, waarin we een traditionele tussenstop in Zuid_ Duitsland hadden. Heel goed herinner ik me nog dat we moesten schaterlachen om anekdotes die Bart moeiteloos wist op te dissen.
In het jubileumboek wat ca. 25 jaar geleden verscheen, kwam zijn naam al in de periode na de Tweede Wereldoorlog voor. Zijn lidmaatschap duurde als ik mij niet vergis, ruim 60 of misschien wel 70 jaar, dat zal vast wel ergens in de archieven staan.In de interne competitie heb ik niet zo vaak tegen Bart geschaakt, wel kwam ik een keer in grote moeilijkheden tegen hem en ik hield lange tijd ernstig rekening met een nederlaag. Tot hij , vermoedelijk in tijdnood, zijn dame liet pennen en meteen zijn avond flink bedorven, meer nog dan dat hij ” normaal” zou hebben verloren. Uiteindelijk nam hij revanche en bracht me een van de zwaarste nederlagen toe die ik tijdens mijn lidmaatschap van Castricum leed.
Hij speelde een systeem wat er erg tam uit zag, maar wel een gedegen witte opzet waarborgde. Het was zeven zetten theorie, in een partij op chess.com was een keer 7.. Dxd1 8. Txd1, e4 gespeeld waarna zwart na zeer lange strijd verloor, ruim 80 zetten
Ik ging dameruil uit de weg en na aanvankelijk een klein voordeeltje gehad te hebben, veranderde dit na het aannemen van het pion offer op c4 in een behoorlijk nadeel(volgens Stockfish op een gegeven moment plm. +2). Maar in rapid hoeft zoiets niet verontrustend te zijn en (te?)optimistisch speelde ik zoals gebruikelijk op aanval in de veronderstelling een gezonde pion meer te hebben.
En aanvankelijk met succes: Rond zet 20 was het nadeel voor zwart al weer omgebogen tot een slordige -2 in het voordeel. Het kantelpunt kwam bij zet 26. Pc5 waar zwart simpelweg had moeten terugslaan met 26.. Lxc5 27. Txc5 en nu 27.. Dd8. Hoewel, simpel… achteraf kun je dat best zeggen, maar achter het bord vinden is nog iets anders!
Daarna deed mijn ” creativiteit” mij de das om, want het kwaliteits offer met Txd2 was echt een kamikaze-actie en al spoedig kwam Bart na dit koeltjes opgevangen te hebben op 2 kwaliteiten voorsprong. Hoewel de wanhoopsactie met37. Lxg3 ook opgevangen had kunnen worden met 38. hxg3, Dxg3+ 39. Dg2 of 39. Kf1 en zwart heeft slechts enkele schaakjes, werd deze loper genegeerd en sloeg wit genadeloos op de c-lijn toe. Opvallend ook omdat ik (al zeg ik het zelf) meestal toch wat complicaties voor mijn opponent kan opwerpen, in deze partij had ik bijzonder weinig in te brengen na een te optimistisch offer.
Bart-Thomas 7 januari 2005